Płytka Payloadu

Płytka Payloadu (PLD) to moduł, do którego podłączone są wszystkie eksperymenty. Na tej płytce znajdują się również pamięci Flash i FerroelectricRAM (FRAM), zegar czasu rzeczywistego (RTC) oraz mechanizm zwalniający panele słoneczne.

Płytka Payloadu PW-Sat2

Mechanizm zwalniający panele słoneczne

Podczas startu panele PW-Sat2 są złożone. Na miejscu utrzymuje je specjalny mechanizm, zaprojektowany przez nasz zespół mechaników. Panele utrzymywane są przez linkę, która zostanie przepalona w odpowiednim momencie.

Integracja PW-Sat2 – płytka Payloadu od strony mechanizmu otwierania paneli słonecznych

Mechanizm ten jest eksperymentalny i jego uruchomienie planowane jest tuż przed otwarciem żagla deorbitacyjnego. Przez większość trwania misji PW-Sat2 panele będą w pozycji złożonej.

Eksperyment RadFET

Na orbicie satelita jest narażony na nieprzyjazne warunki, m.in. na promieniowanie kosmiczne. Jednym z efektów przebywania na orbicie jest pochłanianie pewnej dawki promieniowania jonizującego przez układy elektroniczne. Z czasem układy te działają coraz gorzej, a po pewnym czasie ulegają uszkodzeniu.

Na Płytce Payloadu znajduje się eksperymentalne urządzenie RadFET, które potrafi zmierzyć pochłoniętą dawkę promieniowania jonizującego (TID – Total Ionizing Dose). W trakcie trwania misji PW-Sat2 dane z tego eksperymentu będą pobierane co określony czas.

Pamięci Flash i FRAM

Na PLD znajdują się trzy układy pamięci Flash i trzy układy pamięci FRAM. W pamięci Flash komputer pokładowy zapisuje dane eksperymentów, zdjęcia z kamer oraz historyczną telemetrię. W pamięci FRAM przechowywane są aktualne ustawienia oraz podstawowe informacje na temat funkcjonowania satelity (na przykład aktualny czas trwania misji, zapisywany co 15 minut).

Płytka Payloadu PW-Sat2 – schemat blokowy

Zegar czasu rzeczywistego

Zegar czasu rzeczywistego (RTC) jest dodatkowym źródłem czasu dla komputera pokładowego. Oprogramowanie komputera pokładowego korzysta z kilku źródeł czasu, dzięki czemu czas misji płynie zawsze do przodu.

Kamery

Kamery komunikują się z komputerem pokładowym za pomocą szeregowego interfejsu UART. Komputer pokładowy posiada tylko jeden taki interfejs. Na PLD znajduje się multiplekser, który przełącza komputer pomiędzy dwiema kamerami.

Fotodiody i czujniki temperatury

Na wszystkich czterech panelach słonecznych znajdują się fotodiody oraz rezystancyjne czujniki temperatury PT1000. Takie same czujniki temperatury znaleźć można również na kamerach. Odczyt z fotodiod pozwalają na określenie zgrubnej orientacji satelity względem Słońca. W przypadku awarii innych czujników, tj. magnetometrów oraz żyroskopów, to właśnie fotodiody będzie można wykorzystać w zastępstwie. Na PLD umieszczono elektronikę obsługującą te czujniki.

Referencyjny czujnik Słońca

Referencyjny czujnik określający orientację satelity względem Słońca wykonuje pomiary, które pozwolą zweryfikować działanie eksperymentalnego czujnika Słońca. W trakcie odczytywania danych z eksperymentalnego czujnika Słońca, równocześnie referencyjne pomiary będą pobierane z tego czujnika. Na płytce PLD znajduje się przetwornik analogowo-cyfrowy oraz inne elementy, które umożliwiają działanie referencyjnego czujnika Słońca.

Żyroskop MEMS

Żyroskop pozwala na określenie prędkości obrotowych satelity w trzech osiach. Na PLD znajduje się trójosiowy żyroskop typu MEMS. Odczyty z tego czujnika analizowany są na bieżąco przez zespół w stacji naziemnej. Przekroczenie pewnych prędkości kątowych może powodować wiele problemów, m.in. zmniejszenie efektywności przechwytywania energii z paneli słonecznych przez układ zasilania.