Deorbitacja satelitów jest dzisiaj coraz częściej poruszanym tematem w związku z rosnącą ilością kosmicznych śmieci znajdujących się na niskich orbitach okołoziemskich. Obiekty te stanowią m.in. moduły rakiet wielostopniowych, nieczynne satelity, oraz drobne elementy, które powstały w wyniku zderzeń satelitów (jak np. to z 10 lutego 2009 roku, gdy doszło do zderzenia funkcjonującego satelity Iridium 33 z nieaktywnym satelitą Kosmos 2251). W wyniku takich zderzeń powstaje mnóstwo małych elementów, które krążąc po orbicie zagrażają działającym satelitom. Gdyby projekty wysyłane w kosmos posiadały systemy deorbitacyjne, można by zapobiec takim niefortunnym zdarzeniom. Już na początku lat 2000 studenci Politechniki Warszawskiej myśleli o rozwiązaniu tego problemu.

W projekcie PW-Sat2 przetestowaliśmy innowacyjny żagiel deorbitacyjny, który skróci czas orbitowania naszego satelity z ponad 20 lat do kilkunastu miesięcy.

Polska przystąpiła do Europejskiej Agencji Kosmicznej jako jej pełnoprawny członek w 2012 roku. W tym samym roku Polska wstąpiła również do wspólnoty satelitarnej, wysyłając swojego pierwszego satelitę – PW-Sata. Co najważniejsze – był to satelita edukacyjny – budowany na uczelni. Dlaczego tak ważne jest, aby budować satelity na uczelni? Szybki rozwój przemysłu kosmicznego oznacza, że w najbliższej przyszłości w Polsce będzie potrzebna duża grupa wykształconych w tej dziedzinie inżynierów.

Wielu studentów zadaje sobie pytanie: Jak możemy zdobyć doświadczenie zawodowe, nim zaczniemy pracować? Większość pracodawców, którzy oferują miejsca pracy, wymagają co najmniej kilku lat doświadczenia, ale jest to niemożliwe bez odpowiedniego przygotowania na uczelni, np. podczas udziału w projektach studenckich.

To jest punkt, w którym polityka państwa i biznesu spotyka się z edukacją. Aby zgromadzić wystarczającą wiedzę i zasoby ludzkie wymagane jest odpowiednie zainteresowanie projektami edukacyjnymi, które rozpoczęły nową erę eksploracji kosmosu oraz rozwoju biznesu kosmicznego w Polsce. Począwszy od kampanii lotów parabolicznych przez SSETI Express, ESEO, ESMO aż do projektu CubeSata, istniał szeroki wachlarz możliwości, które zostały wykorzystane przez polskich studentów w celu zwiększenia ich wiedzy i doświadczeń w dziedzinie badań przestrzeni kosmicznej – co było w rzeczywistości ich marzeniem.

Kilkunastu członków zespołu PW-Sat2 znalazło pracę w sektorze kosmicznym jeszcze w trakcie trwania projektu. Tworzą oni polski sektor kosmiczny i pracują w najambitniejszych projektach kosmicznych w naszym kraju.

Wszystko się zaczęło w 2004 roku na Politechnice Warszawskiej, kiedy członkowie Studenckiego Koła Astronautycznego zdecydowali się zbudować PW-Sata – satelitę typu CubeSat (1U), który później stał się pierwszym polskim satelitą.

Mieliśmy sporo szczęścia, gdy ESA zaproponowała nam szansę na wystrzelenie naszego satelity podczas dziewiczego lotu rakiety Vega. Działo się to w ramach projektu edukacyjnego w Biurze Edukacji ESA. Szansa przerodziła się w prawdziwą misję, która ostatecznie została zrealizowana we współpracy z Centrum Badań Kosmicznych PAN. Satelita PW-Sat został umieszczony na orbicie okołoziemskiej w dniu 13 lutego 2012 roku. Główny cel zostało osiągnięty – wystrzelenie pierwszego polskiego satelity i wykształcenie młodych inżynierów w dziedzinie inżynierii kosmicznej.

Po zakończeniu projektu PW-Sat naturalnym okazało się rozpoczęcie PW-Sata2.